«Երգ անձրևի , Աղջկա և ... մասին»

Ամբոջ գիշեր անձրևը թակում էր Աղջկա սենյակի պատուհանը… Սկզբում զգուշորեն , իսկ հետո ավելի ուժեղ ու համառորեն… Անձրևը ցանկանում էր խոսել , բացատրվել ու ի վերջո հաշտվել աղջկա հետ (Նա գիտեր , որ Աղջիկը նեղացել ու չի խոսում իր հետ): Եվ իսկապես դա այդպես էր , Աղջիկը նեղացել ու չէր խոսում անձրևի հետ: Նա գտնում էր , որ անձրևը դավաճանել է իրեն , չէ որ նա անձրևին պատմել , վստահել է իր գաղտնիքները , իսկ նա տուն մտնելուն պես ասել էր մայրիկին: Անձրևին պատմել պետք չէր , նա ինքն անականատեսն էր եղել «Երջանիկ Քառյակի» հանդիպմանը , երբ 4 հոգի իրենց երևակայում եին "Дети Дождя" ու քայլում , երազում եին անձրևի տակ: Հիմա անձրևը փորձում է Աղջկան ասել , որ մայրիկին ոչինչ չի ասել , որ հենց Աղջիկն է մատնել ինքն իրեն , չէ որ տուն վերադառնալիս նա ոչ մի ջրափոս բաց չէր թողնում , մտնում էր մեջը ու չլմփացնում , չէ որ նա գլխից հանել էր կապիշոնը և բնականաբար ոտքից գլուխ պիտի թրջվեր ու մայրիկիը զարմացած ու  զայրացած պիտի հարցներ.

-Այս ի՞նչ վիճակում ես , մինչև ծնկներդ թաց ես…

-Ոտքերս չեն կարող թաց լինել , որովհետև ես թռչում էի ,- պատասխանեց Աղջիկը:

Ի՞նչ մեղավոր էր անձրևը , որ հենց ինքը՝ Աղջիկը խոստովանեց , որ ինքը թռչում էր , քանի ու երջանիկ էր , աչքերը հուզմունքից փայլում եին , որովհետև երջանիկ էր , այտերը վառվում եին , էլի նրա համար , որ երջանիկ էր:

Մայրիկին դուր չեին եկել այդ խոսքերը , այդ փայլը և նա խոստացավ կտրել Աղջկա թևերը , որ էլ չթռչի…Բայց չարեց… Չ՞է որ նա էլ մայր է և ամեն-ամեն ինչ լավ հասկանում է և հոգու խորքում ուրախանում էր:

Մայրիկը չկտրեց Աղջկա թևերը… Աղջկա թևերը յոթ օրվա ընթացքում իրենք իրենց կամաց-կամաց փակվեցին , օր օրի փոքրացան ու անհետացան:

Ու հիմա անձրևը կրկին փորձում է Աղջկան հասկացնել , որ իր երջանկությունը թվացյալ էր , որ այդ երեկո , երբ ինքն ուզում էր պարել անձրևի տակ , նա մենակ էր պարելու , ամբողջ ընթացքում նա նա լսելու էր անհեաքրքիր ու կրկնվող անկարևոր բաներ , որ նրան դեպի երթուղային ուղեկցող Տղան ուղղակի պեիտի «մոռանար» մեքենայի դուռը բացել: Ու Աղջիկը հետո պիտի հասկանար , որ Տղան միայն ֆիզիկապես էր իր կողքին , իսկ հոգով նա լրիվ ուրիշ տեղում էր… Ու հետո Աղջիկը պիտի հիշեր Տղայի խոսքերը. «Ես չեմ կարող կանգնել ու ասել , որ ամեն ինչ առաջվա նման չի , որ իմ մեջ շատ բան է փոխվել: Ուղղակի , երբ այդպես լինի դիմացին ինքն իրեն ամեն ինչ կհասկանա»: Երևի հենց այդ պահի մասին էր ասում Տղան և ուզում էր , որ Աղջիկն ամեն ինչ հասկանա: Դե միգուցե գլուխը փորձում էր հասկանալ , բայց ահա սիրտը…Ընդդիմանում էր , ուզում էր թռչել , երգել.

Another day has gone 

I'm still all alone 

How could this be 

You're not here with me

You never said goodbye 

Someone tell me why

Հանրապետական Մարզադաշտ` Ֆուտբոլ և Շախմատ

Բախտի բերմամբ թե պատահմամբ , իսկ ավելի շուտ մի հրաշք անձնավորություն` Դավիթ Գալստյանի հրավերով այսօր ներկա գտնվեցի Հայաստանի առաջնության հերթական` 22-րդ տուրի «Փյունիկ» «Շիրակ» հանդիպմանը: Հո հանդիպում չէր հաաաա , մի հրաշք էր: ինձ միշտ թվում էր , որ հայկական ֆուտբոլը այդքան մոտիկից դիտելը այդքան էլ հետաքրքիր բան չէ: Բայց Այսօր հակառակում համոզվեցի: «Փյունիկը» 5-0 հաշվով հաղթեց «Շիրակին»:

Գևորգ Ղազարյանը խփում է առաջին գնդակը

Նման Գոլառատություն , որ հաստատ չէի սպասում: Գևորգ Ղազարյանը Դարձավ հեթ-տրիկի հեղինակ: Հովհաննես Գոհարյանը 2 Գոլային փոխանցման հեղինակ: ՄԻ խոսքով ամենինչ շատ հետաքրքիր էր ընթանում: Միայն թե առաջին կեսի վերջում արդեն Տոմատի սոկը վերջացել էր :( 
Իսկ երկրորդ խաղակեսում , մարզադաշտում ներկա գտնվող ֆուտբոլասերները , հիմնականում Ֆուտբոլային մեկնաբաններն ու լրագրողներն ավելի շատ տարված եին Շախմատով , քանց թե դաշտում ծավալվող իրադարձություններվ: Բոլորը հետևում եին Գաբրիել Սարգսյանի խաղին , որը բավական դժվար իրադրությունում էր հայտնվել: Այնպիսի տպավորություն էր , որ ֆուտբոլը կսպասեր: Այդ պահին ավելի կարևոր էր Շախմատը: Այսօր ամենաանհասկանալին Իմ կարծիքով ԼԵՍԿՈ-ի «Давай , давай , давай ... первый , первый» մշտական կոչն էր իր խաղընկերներին: 
Մի խոսքով Հաճույք ստացա Հայկական ֆուտբոլից:
Շնորհակալություն Լավ խաղի համար:

PES 2011 Վիրտուալ Ֆուտբոլի Իրական Պատկերը

PES 2011

Արդեն մի քանի օրից հասանելի կլինի ՊԵՍ 2011-ի ամբողջական խաղային փափեթը: Իսկ մինչ այդ , այսօր փորձարկեցի դեմո տարբերակը: Որում կան չորս թիմեր , որոնցով հնարավոր է խաղալ:

Ասեմ , որ նորամուծություններ բավականին շատ են: Սկզբի համար մի քիչ անսովոր է: Մինչև կարգավորեցի ստեղմնաշարը , հոգիս դուրս եկավ: Դե գիտեք , քանի որ ես փոքրուց ՖԻՖԱ-ի երկրպագու եմ եղել ոչ թե ՊԵՍ-ի այդ իսկ պատճառով իմ համար հարազատ A-օդային փոխանցում/սահանկում , S-Փոխանցում , D-Հարված/խլում սխեման մինչև գտա , մի խոսքով..: Նորամուծությունների մեծ քանակը նկատվում է հենց առաջին հայացքից , բայց ասեմ , որ դրանք բավական հաճելի են: Այսպես օրինակ ՊԵՍ-ում արդեն իսկ հնարավոր է խաղալ Լիբերտադորեսի Գավաթը , որն ավելացել է Եվրոպայի Լիգաին և Չեմպիոնների Լիգաին:

Խաղային առումով կարծում եմ շատ հարմար է այն , որ հնարաորություն ես ստանում ամեն խաղից առաջ շատ արագ կարգավորել ֆուտբոլիստների դիրքերը և փոփոխություններ կատարել:

Իսկ արդեն խաղի առումով ես մի քիչ դժգոհ եմ փոխանցումների որակից: հնարավոր է դա սկզբանկան շրջանում այդպես թվա , բայց մի տեսակ լավ չեն գնում փոխանցումները: Իսկ Գոլ խփելու մասին առաջին մի քանի խաղում կարող եք առհասարակ մոռանալ: Իմ մոտ չեր ստացվում չգիտես ինչու:

PES 2011 Դեմո-ն կարող եք բեռնել fifax.ru կայքից , ինչպես նաև այլ լրացումներ ՖԻՖԱ-ի և ՊԵՍ-ի համար:

Ներկայացնում եմ.

Հոգնած Երազանքների Ամբողխային Տրամադրություն

Ու չսկսե՞մ հիմա գրել թե ինչքան եմ հոգնել այս ամենից: Հա լուրջ հոգնել եմ:

Հոնգել եմ միշտ բոլորին հասկանալուց: Հոգնել եմ ամեն ինչ անելուց , բայց իրականում ոչինչ չհասցնելուց: Հոգնել եմ նրանից , որ ոչինչ իմ ուզածով չի: Հոգնել եմ ամենօրյա հոգսերից: Հոգնել եմ , որ կոմպս ժամը մեկ անջատվումա , ու հենց են պահին երբ ես կարևոր գործ եմ անում: Հոգնել եմ նրաննից որ միշտ մի բան փչանումա , կորումա կամ էլի նման մի բան: Հոգնել եմ Ինձ հույս տալուց , որ հա ամեն ինչ լավ ա լինելու: Սաղ թույն ա: Իրականում ոչինչ էլ թույն չի: Ոչ հասցնում եմ նորմալ դաս անեմ , ոչ աշխատանք , ոչ անձնական կյանք ունեմ , ոչ հավես որ եղած գաղափարները իրականացնեմ: Նենց շուտ ա սկսել մոտս էտ ինչ-որ բանի նկատմամբ եռանդը մարել: Մանավանդ , որ շրջապատդ , նենց չի վերաբերվում ոնց դու ես վերաբերվում այդ բանին: Ճիշտ ա` սաղին մեկ ա, խի՞ իրանք պիտի մտածեն: Են ինչ անում եմ մենակ Ինձ ա պետք , իրանց էլ հո պետք չի: Ու ես արդեն հոգնել եմ տենց վերաբերմունք ունեցող մարդկանցից: Ատում եմ ծրագրավորումը ու ամենաշատը նեռվայնանում եմ դրանից: Չնայաց վերջերս ոնց-որ թե ուզումա ինչ-որ բան ստացվի մոտս: Բայց դե: Գժվում եմ ճյուխ տնտեսի դասերի համար , հա ու չխնդաք , բայց հոգնում եմ դասախոսից: Ուղղակի մեռնում եմ էտ մարդու խոսալու ժամանակ: Ախր էտ առարկան ենքան հետաքրքիր ա , բայց դասի ժամանակ ավելի շատ ուզումես քնես քանց թե լսես իրան: Բա Կենսանվտանգությունը՞: Չէէէէ էտ ուրիշ թեմայա: Նեռվայնանում եմ Բիլայնի Բջջային Ինտերնետի բարձր սակագներից:Հոգնել եմ Փլեյերիս նույն երգերից , հա ինչ անենք 490 երգ կա մեջը , մեկա հոգնել եմ: 

Կարոտում եմ , լիքը բաներ կան որ կարոտում եմ: Հետքրքիր ա , բայց երբ մի մարդու հետ խոսում ես ու նենց չի որ երկար ժամանակա չեք խոսացել , բայց դու իրան ահավոր կարոտում ես: Չգիտեմ ինչից ա: Կարոտում եմ , Շառֆս եմ կարոտում շատ: Կարոտում եմ մարդկանց , նենց մարդկանց , որոնց ոնց-որ թե պիտի չկարոտեմ, ու հակառակը` չեմ ուզում նույնիսկ լսել այն մարդկանց մասին որոնց պիտի կարոտեմ կամ պիտի շատ սիրեմ ու համարեմ լավ ընկերներ: Կարոտում եմ մարդու ում վաղուց չեմ տեսել: Տեսնես ոնց ա: Սաղ հեչ է , ամեն ինչ կտայի մենակ թե իմանայի էտ նույն մարդիկ ում տենց կարոտում եմ գոնե մեկ-մեկ հիշու՞մ են Իմ գոյության մասին: Չգիտեմ, դաժե չեմ կարծում: Իրանք գնում են , ավելի հեռու , ու ավելի առաջ: Այ չեմ կարում հեշտ մոռանամ ամեն ինչ ու գնամ առաջ , եղացը թողնելով ետևում: Եթե նույնիսկ թողնում եմ , ապա հիշում եմ միշտ , եթե նույնիսկ մոռանամ: Հոգնել եմ, ընկերներից , որոնք այ տենց իրանց կայֆով եսօր լավ են հետդ , մյուս օրը կարողա չհիշեն էլ: Կամ ասենք դու իրանց համար վիզ դնես ամեն ձև , մի օր էլ կանգնեն ասեն լավ ընկեր չես: Անպայման պիտի աչքները կոխե՞ս , որ լավ տեսնեն ամենինչ: Զզվում եմ որ չեն ջոգում ով ա ընկեր ով չէ: Մեկ մեկ չընկերներին ավելի շատ են բանի տեղ դնում քան ընկերներին:

Մեկ-մեկ քայլում եմ փողոցով ու մտածում թե ոնց կարար ամենինչ լիներ , եթե սենց չլիներ , եթե նենց չլիներ: Նենց հետաքրքիր բաներ են ստացվում վերջում: Չնայաց գիտեմ , որ ամեինչ իմ բնավորության, ավելի շուտ մտածելակերպի արդյունքում կայացրաց կամ չկայացրաց որոշումների ու արարքների հետևանքնա: Բայց գրողը տանի կարողա մենակ ես եմ մտածում: Մարդիկ մի քիչ էլ մի ալարեք Դուք ել մտածեք:

Independence Day of Armenia

Այս օրը մեզ համար տոն է , Հայաստանի Անկախության Օրն է:
Մեր նորանկախ Հանրապետությունն արդեն 19 տարեկան է: Շնորհավորանքներս մեր Հայրենակիցներին: 
Թող որ տարեց տարի մենք ավելի ուրախ և երջանիկ լինենք , որ ապրում ենք Մեր երկրում: Անկախ , Ազատ , Հզոր ու Հայրենասեր լինենք , քանի որ Հենց Մենք ենք Մեր Պետության ամեն մի մասնիկը և դեմքը: 
Սա բոլորիս Տոնն է: 
Այս օրը պատրաստվում եմ անցկացնել Իմ Ընկերների հետ , Տոնելով և Ուրախանալով: Իսկ Լավ և Հաղթական տրամադրությունը առավոտվանից ապահովվել է Սոֆի Մխեյանի - Ճանաչիր երգը (հոլովակի հետ միասին):
Առաջարկում եմ Դիտել և Բարձր Տրամադրությամբ Տոնել Անկախության հերթական Տարեդարձը:
 Մերն է Ապագան: Սեր ու Հարգանք Երկիր Իմ Հայաստան:

Խորոված Ախթալայում կամ 5 կիլոմետր ոտքով ու լիքը մունաթ

Այսօր Ախթալայում կայացավ Խորոված սարքողների առաջնությունը , կամ չգիտեմ թե ոնց էր դա կոչվում: Ասեմ , որ ամենաանկազմակերպ ու հիմար միջոցառում էր , որին ես երբևիցե մասնակցել եմ:

Սկսեմ պատմել ամենասկզբից:

Երևանի Հունական Համայնքը հրավեր էր ստացել մասնակցելու այդ միջոցառմանը համերգային ծրագրով: Եվ նույնիսկ այն ժամանակ երբ մենք իմացանք , որ մեզ միայն կապահովվեն տրանսպորտով մնացած բոլոր խնդիրները հոգալու ենք մենք , մենք համաձայնեցինք , քանի որ 2 տարի առաջ արդեն եղել էինք այնտեղ և Գիտեինք թե ինչքան շատ են սպասում եմզ տեղի բնակիչները , որոնց մեջ նաև մեծ թիվ են կազմում Հույները:
Միջոցառման անկազմակերպվածությունը երևաց դեռ Երևանում , չեք պատկերացնի ինչքան նեռվ ենք քայքայել: Պարզչէր , որ ավտոբուսն ա Գնում Ախթալա, որը Դիլիջան: Նստեցինք, մեկ էլ ասում են` Բա ստեղ պիտի խորոված անողներն ու լրագրողները նստեն , ասեցինք ` Բարև Ձեզ , իջնող չկա: Ճանապարհը մեկը Ես համարյա ամբողջությամբ քնած եմ անցկացրել:
Ախթալաի խաչմերուկի վրա մեզ սպասում էր հերթական անակնկալը: Կամուրջը որը անցնում է գետի վրայով և որով մենք պետէ ք անցնենք գետի մյուս ափը դու մի ասա Վերանորոգման մեջ ա գտնվում ու այդ եքա զռլամի "Ֆիրմա" ավտոբուսները չեմ կարում անցնեն: Ու էտ 5 ավտոբուս մարդիկ (նաև երեխաներ, մեծահասակներ) պիտի ոտ-ոտ 5 կիլոմետր Գայլեն մինչև եկեղեցին: ահա Բա ոնց , հենց հիմա: Ախր չեմ հասկանում կազմակերխիչ Ղեկավարները չգիտեի՞ն նման խնդրի մասին: Խիստ կասկածում եմ: Ու տենց ոտ-ոտ անցանք կամուրջը: Հույսներս կտրելով մարդկանց կեսը գնաց ոտոք , մյուս կեսը չգիտես որտեղից գտավ անմիջապես հայտնված "տեղական" Վրացական համարներով Նորընծա Տաքսիներ ու "հարմար գներով" անցավ ևս 4 կիլոմետր , մինչև հերթական կուտակումները: Մյուս մեկ Կիլոմետրը , եթե ոչ ավելին ացանք ահավոր արևի տակ: Դե պատկերացրեք հասնելով Եկեղեցի ինչ վիչակում էինք , այդքանից հետո գնա Պարի ու երգի:
Համ էլ այնքան մարդ կար , որ ասեղ չէ , սկի փոշուն ընկնելու տեղ չկար: Ու հիմա , որտե՞ղ պիտի փոխվենք , որ պարենք , ե՞րբ պիտի պարենք: Ոչ ծրագիր կա ոչ էլ: Շոգ , անտանելի եղանակ , էլ չասեմ , որ կամարի մոտի մուտքը Եկեղեցի վերածվել էր եսիմինչի , քրչի բազառ 2 էր լրիվ եթե ոչ ավելի բեթար:
Մի խոսքով գթանք մի տեղ ուր մի քիչ հով էր ու մնացինք տեղ: Անցավ տենց մի 20 րոպե իր ելույթները վերջացրեց "Սասուն" պարային համույթը: Ու ինչ տենանք` արդեն եկել են , որ բեմը հավաեն: Կհավաքեն բա չեն հավաքի , ստեղ Դուրս եկավ մեր ղեկավար Տիկին Ագապին ու ասաց  "Հլա մի րոպե , բա մեր երգն ու պարը":

Այ սենց էլ տեղավորվեցինք

Ու թնդաց ամբողջ Ախթալան Հունական հնչյունների ներքո: Իսկ պարեցինք մենք մեր կյանքում առաջին անգամ սովորական առօրյա հագուստներով: Որից հետո Ուկրայինական ու Հրեական համայնքների ելույթների ընթացքում կողկից Բեմ եին հավաքում , մարդիկ ցրվում եին , խորովածն էլ նունյնիսկ պարողներին մարդա մի կտոր չհասավ: Ահա և մեր հայկական հյուրասիրությունը: Իսկ դեպի ավտոբուսներ ետ դարձը նույն տեսակ դաժան էր ինչպես բարձրանալը: Մի Խոսքով Խորին հիասթափություն ենք ապրել այս Համերգի կազմակերպիչներից ու առհասարակ մջոցառումից:

Ստեղից Մինչև Եկեղեցի 5 կիլոմետր ոտքով

Այ սենց բաներ...սա էլ Ձեզ Ախթալայի խորովածի իրական պատմությունը:

Ուսանողական: IT meetings: Լուրեր` այն էլ խառը:

Նախ և առաջ ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել խմբեցիներիս (Աշխեն , Անուշ , Սաթ , Ռիփո) աշխարհի ամենանիմաստ կատակի համար , որի համար ես իրենց դժողք եմ խոստացել , ու թող սպասեն այդ պատասխանին ամեն րոպե ու վայրկյան: 

Իսկ հիմա այն ամենի մաին ինչը տեղի է ունենում այս օրերի ընթացքում:

Ամսի 17-ին տեղի ունեցավ "IT Club meeting"-ի 2-րդ , սենց ասած, Սեզոնի բացումը: Հավաքվեցինք , խոսեցինք ինչ-որ բաների մասին , ինչպես միշտ խոսվեց նաև ոլորտում առկա խդիրներից: Գլխավոր խնդիրմերից մեկ ըստ ներկաների` ուսանողների հետաքրքրվածության մակարդակն է նմանատիպ պրայոեկտներում: այն որ նրանք ինչ-ինչ հանգամանքների պատճառով չեն ցուցաբերում նախաձեռնություն և չեն մասնակցում:  Եվ իհարկե "Start-up" պրոյեկտների և նրանց հետ կապված խնիրների մասին: Ներկայացվեց նորսատեղծ "PASF"-ը (PanArmenian Start-up Foundation): 

Իսկ արդեն ամսի 18-ին հավաքվել եինք "Armenix" առաջին հայկական միկրոբլոգային համակրգի յուզերներով: Քննարկում էինք թե ինչ հնարավոր զարգացումներ կարելի է տալ մեր սիրելի համակարգին: Իդեպ ինձ Արմենիքսում կարող եք հետևել սեղմելով այստեղ:

Արմենիքսցիներով

Մի քիչ էլ պատմեմ նորաթուխ ուսանողության հետ այս առաջին 15 օրերի ընթացքում ունեցած շվումների մասին: Տպավորություններս շատ լավն են: Դե չմոռանանք , որ իրենց դեռ ժամանակ է պետք ընտելանալու համար: Սակայն կարող եմ փաստել , որ Մեր` ՈւսԽորհրդի շատ օպերատիվ և Գերազանց գործողությունների արդյունքում առաջին կուրսեցիները պատշաճ կերպով արդեն իսկ նեգրավվել են ԲՈւՀ-ի Ուսանողական ակտիվ կյանքին: Այսօր օրինակ հանդիպումը Կիբեռնետիկայի ՈւԽ-ի նոր անդամների և անցյալ տարվա ակտիվիստների հետ շատ հետքրքիրն էր: Բազմաթիվ հետաքրքիր մտքեր ու առաջակներ հնչեցին: 

Երեկ անցկացրեցինք Արմռոբոտիքսի "Ական Փնտրող Ռոբոտներ"-ի ցուցադրությունը ՀՊՃՀ բակում: Ուսանողների հետաքրքրությունը բավական մեծ էր այս ոլորտի նկատմամբ: Ինչև շատ ողջունելի է:

Ամսի 22-ին Ուրախների և Հնարամիտների Ակումբի (КВН) Մեր Համալսարանի ԵրՊԻ թիմի հայտարարված քասթինգն է լինելու , որին կարող են մասնակցել բոլոր ՀՊՃՀ ուսանողները:  

Առջևում դեռ "ՔՀ և Ի" ֆակուլտետի ուսանողների հետ հանդիպումն է: Եվ իհարկե ՈւԽ-ի  Աշխատակազմի , որը ամբողջ կառույցի սիրտն ու ոգին է հադիսանում:

Champions League 2010-2011: Խմբային Փուլը Մեկնարկում է Այսօր:

Այսօր մեկնարկում է , ողջ ֆուտբոլային հասարակության ամենասիրված մրցաշարերից մեկը` Չեմպիոնների Լիգան: Մեկնարկում է առաջին տուրը: Եվ թիմերը փորձում են գտնել ճանապարհը դեպի Լոնդոնի Ուեմբլի մարզադաշտ , որտեղ և կկայանա այս խաղարկության եզրափակիչը: Ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում 2010-2011 խաղարկության խմբային մրցաշարին մասնակցող թիմերին , իրենց խմբերը: 

Մրցաշարային Աղյուսակը` by realmadrid.am

Այսօր և վաղը կայանալիք հանդիպումները:

Ըստ իս այս տուրի կենտրոնական Հանդիպումներն են`

• Բարսելոնա - Պանատինաիկոս 
• Մանչեսթեր Յունայթեդ - Ռեյնջերս
• Լիոն - Շալկե 04
• Ռեալ Մադրիդ - Այաքս

Գոլի Տոնման Աշխարհի Ամենազավեշտալի Արարողությունը

Ֆուտբոլը Իմ կարծիքով ամենաէմոցիոնալ սպարտաձերից մեկն ա: Եվ Գոլը յուրահատուկ տոն է ամեն մի ֆուտբոլիստի համար: Ես որպես բավական հին ֆուտբոլասեր բազմաթիվ գոլերի ականատեսը լինելով տեսել եմ թե ինչպիսի բազմազան ձևերով են ֆուտբոլիստները նշում իրենց հաջողությունները , բայց նման բան ես կյանքում չէի տեսել: Իսլանդական "Ստյարնան" (Stjarnan) Թիմի ֆուտբոլիստ Հոլդոր Օրրին դառնում է գոլի հեղինակ լրացուցիչ ժամանակում և հաղթանակ պարգևում  իր թիմին: Վստահեցնում եմ , որ նման ձև գոլը նշող դուք հաստատ չեք տեսել:

Expedition 206 Ո՞րն է Ձեր Երջանկության Բանաձևը:

Բարև Բլոգոսֆերա:

Այօսր Երևանում տեղի ունեցավ մի շատ հետաքրքիր հանդիպում:
Երևանում եին "Expedition 206" արշավախմբի անդամները: Նշեմ , որ նրանք շրջել են ավելի քան 140 երկիր , և դեռ բավական թվով երկրներ պետք է այցելեն: Մեր հաշվարկներով նրանք մի երկրում մնում են միջինը 1,8 օր: Նրնաք Այցելում են այն բոլոր երկրները , որտեղ իր գործունեությունն է ծավալում Կոկա-Կոլան: Բոլոր երկրներում նրանք շփվելով այնտեղ բնակվող հասարակության տարբեր շերտերի հետ , փորձում են պատկեացում կազմել` թե որն է այդ երկրի Երջանկության բանաձևը: Կարծում եմ , որ հիմնականում ամբողջ աշխարհում բնակվող մարդկանց պատրեկացումները երջանկության մասին նույնն են:

Թոնիի և Քելլիի հանդիպումը Հայ Բլոգգերների հետ The Club-ում անցավ շատ հետաքրքիր: Հարցերը բազմպիսի եին: Չգիտեմ ինչու որոշեցի հարցնել Թոնիին թե որն է նրա սիրած Ֆուտբոլային թիմը , նա սկզբից ասաց , որ Ռեալ Մադրիդը , երևի թե այն պատճառով , որ ես մեր կայքի շապիկով էի (realmadrid.am Գրվածքով): Սակայն հետո ասաց , որ այդքան էլ չի հետաքրքրվում ֆուտբոլով , քանի որ ապրելով ԱՄՆում հիմնականում առնչվել է Ամերիկյան ֆուտբոլի հետ: Բայց , քանի որ նա ապրում է Գերմանիայում իրեն իրեն դուր է գալիս Մյունխենի Բավարիան: Իսկ Սիրած Ֆուտբոլիստ չունի:
Շատ հետաքրքիր հարցեր կային , հիմանականում Հարցերը հնչում եին Արմանի , Վարդանի և Նունեի կողմից: Արշավակններին իր ակտիվությամբ հաճելիորեն զարմացրեց 13ամյա Բլոգգեր Մուշեղը: 
Ներկայացնում են Ձեր Ուշադրությանը Ֆոտոները by Ireport: Եվ Հոլովակները by RadioVan:

Tony and Kelly "Expedition 206"

Եվ ամենավերջում Կցանկանայի Իմանալ , Ո՞րն է Ձեր Երջանկության  Բանաձևը Իմ Բլոգի Ընթերցողներ: