Այսօր Երևանում կայացավ Color Run կոչվող վազքի մրցույթը, որը տարածված է ամբողջ աշխարհում:
Այն բացի զվարճալի միջոցառում լինելուց նաև ունի բարեգործական բնույթ: Տոմսերի վաճառքից ստացված գումարն ուղղվելու է մի երիտասարդի բուժման ծախսերը հոգալուն:
Մեծ հաճույքով կասեի, որ անթերի միջոցառում էր, ԲԱՅՑ, բայց հուսով եմ հաջորդ անգամվա համար կազմակերպիչները իրենց learning-ների մեջ կգրեն, որ ավելի լավ ա, գոնե մեկ հոգի դնել 1.5 կմ. check point-ին, քանց թե ամբողջ տարածքի վրա հարյուր մետրը մեկ ներկերով զինված 3-4 հոգի որոնք անկախ նրանից քեզ հաճելի ա թե չէ փորձում են նենց անեն, որ այդ գունավոր ներկը հասնի իր նպատակին՝ այն է արդեն չթողնի շնչես, կամ բերանումդ ավելի շատ լինի քանց թե ասենք թուքը: Դա անելու բան չէր, fun-ը fun, բայց դե մարդկանց ցանկությունն էլ մեկ-մեկ կարելի ա հաշվի առնել: Ճանապարհի կեսին հսկիչ կետի բացակայության պայմանով շատերս վազեցինք ավելի քան 5 կմ. դրանով իսկ մեկը ես հիասթափվեցի ամեն ինչից ու հետո արդեն ոչինչ աչքիս չէր երևում: Մի բան էլ կար, որ բավական տհաճ էր՝ ամբողջ ճանապարհին, մի տեղ չկար, որտեղից կարելի էր ջուր խմել, դժվարա բերանդ լիքը ներկով վազել 5 կմ.: Կամ մարդ կա կարողա վատանում ա...
No comments:
Post a Comment