4, 10, 30, 100 օրվա ծառայող լինելու ժամանակ Քեզ թվում է , որ մի ամբողջ հավերժություն է արդեն անցել, սակայն գիտակցում ես նաև, որ դեռ մի ամբողջ կյանք արջևում է: Դեռ որքան լավ ու վատ, տագնապալի և ուրախ օրեր պետք է ունենաս, որքան հիասթավես և «Դուխով» լցվես: Այսօր ոչ 100, ոչ էլ 500 օրվա ծառայող եմ, այսօր ոչ թե աճում են թվերն այսօր եկել է արդեն հետհաշվարկի ժամանակը: 100 օր, 99, 98… Դա պետք է զգաս: Անցած ուղին փշոտ էր, ուրախ միգուցե ու հիշվող ինչ-որ տեղ: Դժվարություններով լի՞, կարող եմ ասել, որ ինչ-որ չափ: Բայց այսօր ունենք ինչ ունենք ու դժգոհ չենք մանավանդ որ մնացել է 100 օր, և դա այսօր ամենակարևորն է: Ոչ միայն Մեր համար այլ նաև մեր հարազատների, և դա միգուցե հիմա մեր համար ավելի կարևոր է: Քանի որ գիտես որ հարազատներիդ համար դա ամենասպասված պահն է, գիտես որ դրանից բացի ուրիշ ոչ մի բան չի կարող նրանց համար կարևոր լինել: Այ Էտ Դուխ ա տալիս, այ էտ ստիպումա որ չհուսահատվես: Էտ ա մնում ես կյանքում, մնացածը սաղ սուտ ու փուչ բաներ են;
 |
| meeting with Pushkin in Gyumri |
Ինչի՞ եմ միշտ հոգնակիով խոսում; Որովհետև ես մենակ չեմ, վստահ եմ, որ եթե ոչ բոլոր այլ շատ Դեմբելներ հետնց այսպես են մտածում:
Զգում ես արդեն ԳՌ կյանքի շունչը: Հիմնականում դրան օգնում են հարազատ մարդիկ ում հետ անընդհատ ու անընդմեջ խոսելով չես էլ զգում թե ինչպես են անցնում օրերդ: Մերսի Ձեզ :Ճ
Ինչի՞ց կարող ենք այսօր խոսել:
