«Երգ անձրևի , Աղջկա և ... մասին»

Ամբոջ գիշեր անձրևը թակում էր Աղջկա սենյակի պատուհանը… Սկզբում զգուշորեն , իսկ հետո ավելի ուժեղ ու համառորեն… Անձրևը ցանկանում էր խոսել , բացատրվել ու ի վերջո հաշտվել աղջկա հետ (Նա գիտեր , որ Աղջիկը նեղացել ու չի խոսում իր հետ): Եվ իսկապես դա այդպես էր , Աղջիկը նեղացել ու չէր խոսում անձրևի հետ: Նա գտնում էր , որ անձրևը դավաճանել է իրեն , չէ որ նա անձրևին պատմել , վստահել է իր գաղտնիքները , իսկ նա տուն մտնելուն պես ասել էր մայրիկին: Անձրևին պատմել պետք չէր , նա ինքն անականատեսն էր եղել «Երջանիկ Քառյակի» հանդիպմանը , երբ 4 հոգի իրենց երևակայում եին "Дети Дождя" ու քայլում , երազում եին անձրևի տակ: Հիմա անձրևը փորձում է Աղջկան ասել , որ մայրիկին ոչինչ չի ասել , որ հենց Աղջիկն է մատնել ինքն իրեն , չէ որ տուն վերադառնալիս նա ոչ մի ջրափոս բաց չէր թողնում , մտնում էր մեջը ու չլմփացնում , չէ որ նա գլխից հանել էր կապիշոնը և բնականաբար ոտքից գլուխ պիտի թրջվեր ու մայրիկիը զարմացած ու  զայրացած պիտի հարցներ.

-Այս ի՞նչ վիճակում ես , մինչև ծնկներդ թաց ես…

-Ոտքերս չեն կարող թաց լինել , որովհետև ես թռչում էի ,- պատասխանեց Աղջիկը:

Ի՞նչ մեղավոր էր անձրևը , որ հենց ինքը՝ Աղջիկը խոստովանեց , որ ինքը թռչում էր , քանի ու երջանիկ էր , աչքերը հուզմունքից փայլում եին , որովհետև երջանիկ էր , այտերը վառվում եին , էլի նրա համար , որ երջանիկ էր:

Մայրիկին դուր չեին եկել այդ խոսքերը , այդ փայլը և նա խոստացավ կտրել Աղջկա թևերը , որ էլ չթռչի…Բայց չարեց… Չ՞է որ նա էլ մայր է և ամեն-ամեն ինչ լավ հասկանում է և հոգու խորքում ուրախանում էր:

Մայրիկը չկտրեց Աղջկա թևերը… Աղջկա թևերը յոթ օրվա ընթացքում իրենք իրենց կամաց-կամաց փակվեցին , օր օրի փոքրացան ու անհետացան:

Ու հիմա անձրևը կրկին փորձում է Աղջկան հասկացնել , որ իր երջանկությունը թվացյալ էր , որ այդ երեկո , երբ ինքն ուզում էր պարել անձրևի տակ , նա մենակ էր պարելու , ամբողջ ընթացքում նա նա լսելու էր անհեաքրքիր ու կրկնվող անկարևոր բաներ , որ նրան դեպի երթուղային ուղեկցող Տղան ուղղակի պեիտի «մոռանար» մեքենայի դուռը բացել: Ու Աղջիկը հետո պիտի հասկանար , որ Տղան միայն ֆիզիկապես էր իր կողքին , իսկ հոգով նա լրիվ ուրիշ տեղում էր… Ու հետո Աղջիկը պիտի հիշեր Տղայի խոսքերը. «Ես չեմ կարող կանգնել ու ասել , որ ամեն ինչ առաջվա նման չի , որ իմ մեջ շատ բան է փոխվել: Ուղղակի , երբ այդպես լինի դիմացին ինքն իրեն ամեն ինչ կհասկանա»: Երևի հենց այդ պահի մասին էր ասում Տղան և ուզում էր , որ Աղջիկն ամեն ինչ հասկանա: Դե միգուցե գլուխը փորձում էր հասկանալ , բայց ահա սիրտը…Ընդդիմանում էր , ուզում էր թռչել , երգել.

Another day has gone 

I'm still all alone 

How could this be 

You're not here with me

You never said goodbye 

Someone tell me why

Did you have to go 

And leave my world so cold 

Everyday I sit and ask myself 

How did love slip away 

Something whispers in my ear and says 

That you are not alone 

For I am here with you

Though you're far away 

I am here to stay 

You are not alone 

I am here with you 

Though we're far apart 

You're always in my heart 

You are not alone 

Just the other night 

I thought I heard you cry 

Asking me to come 

And hold you in my arms 

I can hear your prayers 

Your burdens I will bear 

But first I need your hand

Whisper three words and I'll come runnin' 

And boy you know that I'll be there 

I'll be there

You are not alone 

I am here with you 

Though you're far away 

I am here to stay 

You are not alone 

I am here with you 

Though we're far apart 

You're always in my heart 

For you are not alone 

…Բայց դրա փոխարեն լալիս էր:

Աղջիկը մոտեցավ պատուհանին ու բաց արեց: Անձրևը հասկացավ , որ Աղջիկը հաշտվեց իր հետ: Հիմա նա իր կաթիլները խառնում է Աղջկա արցունքների հետ ի նշան հշտության ու շշնջում նրա ականջին.

 -Երջանկությունը պահերի մեջ է, իսկ դու ունեցել ես այդ պահերը , դու սիրել ու սիրվել ես , դու երջանիկ ես եղել: Ես գիտեմ այս օրերի ընթացքում դու սպասել ես , ինքդ չիմանալով ինչի , բայց սպասել ես: Մի տխրիր` Ես կմաքրեմ տխուր հուշերդ, կթողնեմ միայն ուրախները , իմ կենարար կաթիլներով կբուժեմ սրտիդ վերքերը և ԴՈւ ԴԵՌ ԵՐՋԱՆԻԿ ԿԼԻՆԵՍ:

24.04.2009

Վստահ եմ , որ լավ ես: Ամեն դեպքում ես երազում եմ այն բանի մասին , որ դու լինես երջանիկ և ես դա տեսնեմ: 

Դու արժանի ես դրան:

 Շնորհավոր Տոնդ *** ***** ****