Ազգս վերջապես հույսով է լցվել (քիչ թե շատ) որ Կարեն Կարապետյանի կառավարությնում կատարած փոփոխությունների արդյունքում վերջապես կլինի «կառավարություն», որը վերջապես նման կլինի կառավարության:
Այս պահին ձևավորվող կառավարությունը իհարկե կարող է անել անհնարինն ու հասնել հաջողության (ես էլ եմ հավատում): Այն ինձ հիշեցնում է մեր «Ոսկյա հավաքականը» որը հայ-հայ էր անցնում էր 2012 թվականի ֆուտբոլի եվրոպայի առաջնության որակավորման փուլը, բայց՝ Իտուրալդե Գոնսալես:
Իհարկե այն հավաքականում էլ մարդիկ կային, ովքեր իրենց տեղում չէին՝ ինչպես նոր ձևավորված կառավարությունում, հավաքականում ևս լինում է, որ զանգով կամ վերևներից ասելով են տեղ զբաղեցնում:
Նախարարների շարքում շատ նոր դեմքեր կան և այդ նոր դեմքերի մեծամասնությունը կարծես թե իրենց ոլորտում առաջատարներ են ու մասնագետներ: Ինչը հազվադեպ երևույթ է մեր իրականության մեջ՝ որ իրոք մասնագետ լինեն: Շատ ողջունելի է ինչ խոսք: Մնում է գործով ապացուցեն դա:
Իսկ ինչու՞ հենց Իտուռալդե Գոնսալես: Դե քանի որ սաղ կյանքներս հարամեց էտ անպիտանը, ի չիք արեց մեր երազանքներն ու հայ-հայա իրականացող երազանքները: Անարդարության ու կողմնակալության տիպար դառնալով:
Ուզում եմ, որ նոր կառավարությունը ապահովագրված լինի Իտուրալդեների հետ բախվելու բախտից, այսինքն՝ գործի այնքան բաց, համարձակ ու վստահ, որ հաջողության հասնելուց բացի այլ տարբերակներ ուղղակի չլինեն:
Ուզում եմ, որ նոր կառավարությունը ապահովագրված լինի Իտուրալդեների հետ բախվելու բախտից, այսինքն՝ գործի այնքան բաց, համարձակ ու վստահ, որ հաջողության հասնելուց բացի այլ տարբերակներ ուղղակի չլինեն:
Ռիսկի գործոն իհարկե կա այս ամենի մեջ, բայց մեր երկրի պարագայում, այս օրհասական վիճակից ավելի վատ լինել չի կարող:
No comments:
Post a Comment