Բարև Գազան, այսօր Դու դառնում ես 5 տարեկան:
Իմ Բլոգ, իմ մտքերի դարան, իմ օթևան, իմ ափսոսանքների պատճառ, իիմ թուլություն:
Չէ, չմտածես, որ դու իմ համար խորթ ես դարձել, որ ես Քեզ մոռացել եմ: Ուղղակի ժամանկը շատ արագ է անցնում: Դու ՀԻՆ Ընկերոջ պես ես, որին միշտ հաճելի է հիշել, որին տարիների հետ ավելի շատ ես սկսում սիրել, որը միշտ հավատարիմ ա եղել քեզ, ու որին տարիների հետ ավելի շատ ես արժեվորում՝ գինու պես, համարյա:
403-րդ անգամ եմ ես բացում Քեզ հետ նոր էջ: Դու, որ կյանքիս գիրքն ես ու Քո մեջ մի ամբողջ պատմություն ես պահում: Դու որ Կյանքի Ուղեկից ես իմ համար: Իմ «Lifetime blog»:
Են որ տպավորությունները խեղդում են, մտածում եմ գամ առաջինը բլոգում գրեմ, իսկ իրականում ժամանակս հազիվ հերքիում ա բացեմ տենամ սաղ նորմալ ա թե չէ: Չէ, չեմ արդարանում, որովհետև ինքս ինձ պետքա մեղադրեմ, հիմա որ չեմ գրում, հետո շատ բան մոռացվելույա, անցելույա գնա, ու չեմ էլ կարողանալու հիշեմ դրա մասին, դու չես լինելու որ հիշացնես: Դրա համար այսօր խոստանում եմ, թեկուզ փոքրիկ ակնարկներով Քեզ հետ կիսվել իմ կյանքի կարևորագույն իրադարձություններով՝ Իմ Բլոգ:
Իմ Պարծանք, Իմ Պատմություն...
No comments:
Post a Comment