Վաղը ամենամոտ ու ամենահարազատ ընկերներիցս մեկի պրիսյագան ա , պիտի գնաինք , բայց հիմա արդեն ժամը 9նա իսկ Ես դեռ տեղյակ չեմ թե ինչ ենք անելու... Խայտառակություն... գիտեք միշտ ինչ-որ հարցերում կարողա մտածեմ ու երկմտեմ , բայց եթե հարցը ընկերներիս ա վերաբերվում չեմ կարում...ինչ պետքա լինում անում եմ...Նենց եմ կարոտել Ռուբոին , էհհհ նենց եմ ուզում տեսնեմ... բայց եթե չստացվի Ես ինձ հեչ լավ չեմ զգա...
Միակ Լավ Լուրը այսորվա Ստացա Ղարաբաղից Մյուս Ընկերոջիցս Մինուսից , վայ ես ինչ լավա գոնե Դու ես օտպուսկ գալիս Ախպերս ... չեք պատկերացնի ինչքան եմ կարոտել , մնումա Չոնչն էլ գա ու վերջ ես երջանիկ կլինմ ինչ ուզումա լինի...
p.s.
Վերջը Պապային խնդրեցի որ մեզ տանի...Մեզ Բարի ճանապարհ Ժամը 7ին պիտի շարժվենք..:
No comments:
Post a Comment